21 lutego obchodzimy Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego. 

Nasz język narodowy, przez wielu uważany za bardzo trudny, 

dla nas również stanowi nie lada wyzwanie! 

My – Polacy powinniśmy być dumni z tego, co nasze, rodzime i dbać, 

by kultura języka nie zanikła wśród młodych ludzi. 

Szczególnym wyzwaniem powinna stać się poprawność zapisu!

 Piszemy SMS-y, e-maile, wiadomości na portalach społecznościowych i…

64% Polaków, pisząc wiadomości drogą elektroniczną, 

okalecza nasze literki – ucina ogonki, nie stawia kreseczek...

Nie pomijajmy ich! 

To przecież symbol i cząstka naszej kultury! 

Są to, obecne od wielu stuleci, tzw. ZNAKI DIAKRYTYCZNE!

Znaki diakrytyczne (gr. diakritikós – odróżniający) 

to znaki graficzne umieszczane nad, pod literą, obok lub wewnątrz niej, 

zmieniające artykulację tej literki i tworzące przez to nową. 

W języku polskim jest dziewięć liter tworzonych za pomocą znaków diakrytycznych 

(litery diakrytyzowane, litery diakrytyczne): ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż. 

Spornym jest, czy literkę „ł” również do nich zaliczać, 

czy też jest to po prostu litera z polskiego alfabetu. 

Popatrzcie, oto przykład – jaki nasz język jest uroczy!

„Waść zażółć gęślą jaźń”. 

To najkrótsze zdanie (piękne, chociaż nieco pozbawione sensu), 

które zawiera wszystkie polskie litery diakrytyzowane.  

Pamiętajcie nasz APEL „Język polski jest ą-ę” i nic tego nie zmieni! 

Wy również go nie zmieniajcie!

Polonistki SP 12 w Siedlcach